Veel gedaan

Woensdag 11 november was het weer zover, papa kwam naar Nederland. Aan het einde van de middag zijn we hem met z'n allen gaan ophalen op Eindhoven Airport, waar hij met open armen werd opgewacht door twee "superenthousiaste" kleinzoons. Ze waren helemaal door het dolle heen.

Na een half uurtje rijden waren we thuis en daar hebben we lekker zelfgemaakte erwtensoep en tomatensoep (uit blik) gegeten. Nadat de jongens op bed lagen hebben we een beetje bij kunnen kletsen.

We hebben dit weekend heel veel gedaan, heel veel ondernomen en daardoor ook best veel in de auto gezeten, maar toen we zaterdag avond weer thuis waren, waren we moe maar voldaan.

Het allereerste bezoek wat we hebben afgelegd was in Hilvarenbeek, daar gingen we een walkman ophalen voor papa, want omdat papa in Spanje woont moet hij ook wel een beetje Spaans spreken, en dit doet hij met cassettebandjes en daar heb je een walkman voor nodig. Zodoende.

Aansluitend zijn we even gaan koffiedrinken bij Jos en Corry, ze wisten niet dat we zouden komen dus het was een complete verrassing, en ze waren zo ontzettend verbaasd en blij om papa te zien (en misschien mij ook wel, hihi). Lekker een kopje koffie gedronken en bijgekletst te hebben zijn we weer naar Bauke gegaan.

Vrijdagochtend zouden we naar Haaksbergen gaan, papa had eerst afgesproken met Walter een "oude, goede" vriend van de camping. Zij zijn lekker gaan lunchen en hebben ook goed met elkaar kunnen praten. Ik ben nog met Lincy naar het dorp geweest om "sintinkopen" te doen. Dat was wel heel gezellig en we hebben wel gelachen, maar tot nu toe zijn we goed geslaagd en hebben we hele leuke dingen gekocht.

Vrijdagavond was het mannenavond, de jongens zijn met z'n drieën gaan poolen in Enschede en hebben zich goed vermaakt. De dames hebben thuis op marktplaats gesnuffeld en ondertussen hebben we ook nog Domino Day 2009 gevolgd. Rond een uur of negen kwamen de jongens weer thuis en hebben we samen gekeken of het dominorecord verbroken zou gaan worden. En dat het gebeurde er vielen 4.491.863 stenen.

Zaterdag hebben we ook een heel programma afgedraaid, als eerste zijn we naar "tante" Marijke geweest, alleen papa en ik, daar was het heel fijn. Aansluitend zijn we nog een bij iemand geweest die papa al heel erg lang kent (al 40 jaar). Toen hebben we de jongens opgehaald bij Martijn en Lincy en toen zijn we naar Apeldoorn gereden om oom Bart (een broer van papa) te bezoeken. 's Avonds thuis waren we allemaal wel heel erg moe.

Marijn en Tobias hebben samen met Martijn, Lincy en Bauke de intocht van Sinterklaas gekeken op televisie en ze mochten daarom 's avonds thuis hun schoentje zetten. Met natuurlijk een liedje erbij, wat lekkers voor het paard (water, brood en een lekker mandarijntje).

De volgende morgen (zondagochtend) kwam Marijn naar beneden en het duurde toch nog wel even voordat hij ontdekte dat er een cadeautje in hun schoentjes zat en dat er geen water meer in het bakje zat maar lekkere pepernootjes en taaitaaipoppetjes. Alles wat ze er in hadden gelegd was "opgegeten" door het paard. Maar er waren wel heel domme pieten bij ons geweest, want ze hadden ook hun muts laten liggen, dom he.

's Middags zouden we naar de optocht van Sinterklaas gaan hier in het dorp, maar het regende de hele ochtend al, maar toen we weg wilden gaan was het opeens droog en zelfs de zon was nog gaan schijnen. Dus toch gegaan en de jongens hebben genoten (wij trouwens ook), ze hebben allebei een hele pietenmuts vol met pepernoten verzameld (en natuurlijk ook opgegeten). Juist pepernoten verzameld in de "vergeten" pietenmutsen.

Om half drie was er nog een Sintfeest in de Wetering, daar werd een soort musical opgevoerd en daar hebben we met z'n allen nog naar gekeken, Digipiet wilde het boek van Sinterklaas digitaliseren, daar had hij een machine voor gebouwd, maar je snapt het al wel dat ging natuurlijk niet helemaal goed, het boek was helemaal versnipperd. Uiteindelijk liep het natuurlijk gelukkig wel allemaal goed af, dankzij Andersompiet. Gelukkig maar, want nu krijgen gewoon alle kindjes van Loon op Zand wel hun cadeautjes op 5 december.

Daarna was het toch allemaal wel afgelopen, het was tijd om weer naar huis te gaan, en bij de uitgang kregen Marijn en Tobias nog een mandarijn en een handpop (Marijn het paard van sinterklaas en Tobias een zwarte piet).

Ook was het weekend alweer voorbij en dat betekende dat papa weer naar huis zou gaan, het leek ons verstandig om Bauke en de kinderen eerst thuis af te zetten, omdat die dag al spannend genoeg was geweest. Het bleek ook wel beter te zijn want nu gaf het geen problemen dat opa weg ging, ze mochten voor 1 keer op de tafel staan om opa Aart de dikste knuffel te kunnen geven die ze hadden en dat is gelukt.

Op het vliegveld aangekomen ben ik nog meegelopen naar de incheckbalie en daar heb ik weer afscheid genomen van papa, ik ben ook niet blijven hangen want dat maakt het alleen maar moeilijker. Ik ben daarom snel en veilig naar huis gereden alwaar ik twee blije kinderen aantrof, die nog wel vroegen waar opa Aart was. En toen ik vertelde dat opa in het vliegtuig zat was het wel goed en gingen ze verder met spelen. Opa had ook een goede vlucht gehad en was ook veilig thuisgekomen.

Het is nogal een verhaal geworden en zoals wel te lezen was hebben we veel gedaan. Het was een weekend met verschillende emoties en moe maar voldaan kijken we weer terug op vijf fijne dagen. Dank je wel papa.

Tot zover,

Martine & Co

Mijn scrapsels,

Dit is een foto uit "de oude doos" hierop staan mijn moeder (ik gok dat ze hier een jaar of 6 is, vandaar 1954) en mijn beide tantes bij sinterklaas, heel erg nostalgisch dus en zo rond deze tijd ook wel heel toepasselijk.

Dit is de allereerste klassefoto van Marijn sinds hij op school zit, hier zit hij nog in groep 0, sinds het nieuwe schooljaar zit hij in groep 1.

Deze foto is afgelopen zomer gemaakt tijdens een wandeling in het bos, ze hebben hier allemaal korte broeken aan (logisch in de zomer), maar volgens enkelen lijkt het net herfst.

Deze layout heb ik na het weekend gemaakt en wel in een hele snelle tijd (iets minder dan 2 uur), normaal gesproken heb ik namelijk veel tijd nodig voordat ik tevreden over mijn layout, maar bij deze had ik niet zoveel tijd, en toch ben ik er tevreden over. Deze foto is gemaakt tijdens het Halloween Scrapheapweekend. Ik als non, geloof je het, hihihihi.

Deze foto is gemaakt tijdens een fotosessie in verkleedkleren, Sandra (in het rood) was er de hele tijd op gebrand om een foto te maken terwijl ze in de boom zat, maar het heeft een tijd geduurd voor we de geschikte boom hadden gevonden, en toch zoals je ziet is dat nog wel gelukt.

De scrapsels die je hierboven ziet heb ik gemaakt tijdens en direct na het Halloween Scrapheapweekend, dat we hebben beleefd van 30 oktober t/m 1 november 2009.

Groetjes Martine & Co

Nieuw begin

Wat is er nu een mooier begin van een nieuwe blog als de eerste samenkomst van de familie Berkouwer (buiten begrafenissen/crematies om). Vandaag 8 november 2009 komen we voor het eerst sinds jaren bij elkaar over de vloer.

De eerste "familiedag" is achter de rug. Deze keer waren het alleen nichten en 1 neef. Eerst een kopje koffie of thee met een plakje cake (bijna direct uit de oven) lekker warm en verser kan natuurlijk niet. Hij was dan ook binnen de kortste keren helemaal op.

Na het kopje koffie en de mokken thee zijn we naar Bosch en Duin gereden (Loonse en Drunense Duinen), daar hebben we lekker een eind gewandeld, rond half vier waren we weer thuis en daar heb ik soep vast opgezet zodat deze langzaam warm kon worden.
Helaas moesten Sandra en Cyrillio en de kinderen Simon en Chris eerder gaan omdat Chris niet lekker in orde was, had koorts en was gewoon ziek, geen soep voor dit deel van de familie, Petra en Jeroen hebben nog wel soep gegeten en daarna zijn ze ook weer richting huis (Rietmolen) gereden. Ook Martijn en Lincy waren erbij en ook zij zijn na de soep weer naar huis gegaan.

Ik heb het een hele fijne middag gevonden en dit gaan we wat ons betreft zeker een keer herhalen, want een goede familieband is wel heel erg fijn. De volgende keer spreken we een keer af in het Oosten van het land.

Tot zover,

Martine & Co